علیرضا افتخاری پس از در آغوش گرفتن محمود احمدی‌نژاد در سال ۱۳۸۸ آرام آرام به حاشیه رفت و کم‌کار شد. احتمالا برای بعضی‌ها سوال پیش‌ آمده که او در این سال‌ها چطوری خرج و مخارج زندگی را تامین می‌‌کند  

برنامه «رخ به رخ»، چند روز پیش، میزبان علیرضا افتخاری، خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی بود.

او در این برنامه، در پاسخ به این پرسش که «با ۷۰ آلبوم موسیقی، این همه پر کاری از کجا می‌آید»، گفت: «علاقه، شوق و عشق  به آن‌چه که از دوران کودکی آرزوی رسیدن به آن را داشتم‌، سبب تولید این تعداد کار می‌دانم. از خردسالی این خواستن و زمینه ذهنی خوانندگی را داشتم و همان هدف را هم با انرژی دنبال کردم و خدا هم کمک کرد.»

این خواننده در واکنش به پرسشی درباره لهجه اصفهانی‌اش گفت: «با تمرین سعی کرده‌ام لهجه‌ام را وارد آواز نکنم.»

افتخاری درباره احساسش پس از فروش بسیار بالای آلبوم «نیلوفرانه» گفت: «برای من حس اهمیت داشتن، خودشناسی، خود را در خود پیدا کردن و روحیه گرفتن را در پی داشت. وقتی نگاه‌های زیبا، روی کارت متمرکز می‌شود، پَر در می‌آوری که خیلی حال خوبی دارد. من دستمزد زیادی هم نمی‌گرفتم، دوست داشتم کارم ارائه شود و تیراژ پیدا بکند. وقتی هم خوب می‌فروخت، روحیه می‌گرفتم و احساس ارزشمندی پیدا می‌کردم.»

او ادامه داد: «دلم می‌خواهد برای دل مردم بخوانم، مردم بگویند شنیده‌ایم و کارهایت خوب بوده است. الان خیلی‌ها بزرگ، کوچک، دانشجو، غیردانشجو به من می‌گویند در یک زمانی که جوان یا کوچک بوده‌اند، کارهایم را گوش داده‌اند، خب من چیزی نمی‌خواهم، تمولی نیاز ندارم، به اندازه کافی دارم. از موسیقی هم درنیاوردم، کار کردم، کار ساختمان انجام داده‌ام. من موسیقی را برای ثروت‌اندوزی دنبال نکردم.»

این خواننده افزود: «دستمزدها در آن زمان کم بود. برای یک آلبومِ یک ساعته با هشت قطعه، از ۵۰ هزار تومان شروع می‌شد، بعد ۱۰۰ هزار و نهایتا به ۵۰۰ هزار تومان  می‌رسید.»