چه بلایی بر سر اقتصاد روستایی آمده که با دو روز بارش برف و مسدود شدن جاده ها، ارزاق اساسی کل روستا تمام می شود؟ کدام سیاست ها در چه دوره ای، اقتصاد خانواده های روستایی را به این روز درآورده که با سه روز بارش، نان در روستا پیدا نمی شود؟! دهاتی که تا یه دهه پیش، از نظر تامین آرد و پخت نان خودکفا بودند، چرا به این روز افتاده اند؟

یاشار پورمجید|

چه بلایی بر سر اقتصاد روستایی آمده که با دو روز بارش برف و مسدود شدن جاده ها، ارزاق اساسی کل روستا تمام می شود؟ کدام سیاست ها در چه دوره ای، اقتصاد خانواده های روستایی را به این روز درآورده که با سه روز بارش، نان در روستا پیدا نمی شود؟! دهاتی که تا یه دهه پیش، از نظر تامین آرد و پخت نان خودکفا بودند، چرا به این روز افتاده اند؟

از بابت احتمال نیاز به خدمات اورژانسی، بازگشایی هر چه سریعتر جاده های روستایی ضروری است. در این مهم حرفی نیست.اما ترسناک است با دو روز کولاک، قوت غالب اهالی نایاب شود.

در روزگاری نه چندان دور، روستاهای ما نه تنها مصرف سالانه گندم اهالی را در انبار داشتند، بلکه به وقت ضرورت، نیاز یک قشون را تامین می کردند.

آن روزی که عده ای به حذف لباس های محلی از قامت زنان روستایی اهتمام می کردند یا به صدور مجوز نانوایی در روستاها می بالیدند، آیا نمی دانستند سبک زندگی، زنجیره ای به هم پیوسته است که دستکاری در بعدی از آن، سایر ابعاد را هم متاثر می کند؟

ترسناک است که بر اثر غافلگیری مسئولان، دو سه روزی جاده های روستایی مسدود بمانند، اما خوف انگیز تر از آن، تغییر سبک زندگی کشاورزانی است که با دو روز بارش برف سنگین، قوت غالب در خانه های آنها نایاب می شود.

اگر روزی به هر دلیل اختلالی در چرخه توزیع آرد دولتی ایجاد شود، چه کسی پاسخگوی فاجعه خواهد بود؟

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانت دار باشیم/