آیا بخت و اقبال سیاسی"رجب" از قانون بی چون چرای فواره تبعیت خواهد کرد که چون بلند شود سرنگون شود؟!.یا این سیاستمدار کهنه کار با تغییر رویه های خود، گریزگاههایی برای گریز از این مهلکه خواهد یافت ؟!  

مالک رضایی:
استامبول یک شهر نیست ، یک" متروپولیتین" است که از زمان فتح آن بدست سلطان محمد فاتح ،همه سیاستمداران ترکیه چشم به مردم و مناره های آن دارند.هر سیاستمداری آنرا فتح کند ترکیه را فتح کرده است و اگر آنرا از دست دهد ،ترکیه را از دست داده است.ترکیه یعنی استامبول .
اینکه «رجب طیب اردوغان» با پشت سر گذاشتن چندین انتخابات، در ادوار رقابتی دو دهه اخیر توانسته بود بی وقفه روی نوار پیروزی حرکت کند تضمینی برای او ایجاد نکرد که در انتخابات دیروز استامبول خواب خوشی داشته باشد.در میان سیاستمداران جهان، کمتر کسیست که  به تمام  اهداف و آرمانهای فکری و  سیاسی خود جامه عمل بپوشاند .  
 حزب «عدالت و توسعه»، که بنیان فکری آن با الهام از اندیشه های« نجم الدین اربکان »و به رهبری  «رجب طیب اردوغان» وهمراهی  «عبدالله گل » رئیس جمهور سابق ترکیه پایه گذاری شده بود تاکنون با اتکا بر توانمندی کم نظیر اردوغان توانسته بود، قله هایی را  در سیاست ترکیه فتح کند که در نگاه اول، امری کاملا دور از ذهن به نظر می رسید.
اردوغان با شخصیتی کاریزماتیک و  مهارتی کم نظیر در سخنرانی با هوش سیاسی قابل تحسین و عملکردی موفق در پیشبرد اهداف اقتصادی ترکیه که آمیزه ای از پوپولیسم و پراگماتیسم را در خود داشت ،توانسته بود بعد از یازده سال پست پر چالش نخست وزیری ،اولین رییس جمهوری باشد که با رای مستقیم  مردم بر صندلی ریاست جمهوری آن کشور، تکیه می زند .اما این موفقیت، آخرین هدف سیاسی او محسوب نمی شد.
بدون شک وی در مراسم تحلیف خود تردید آمیزترین سوگند سیاسی خود را در وفاداری به آرمانهای «آتا ترک» یاد کرده بود.تفکر اسلام گرای اردوغان با نیم نگاهی به «نئوعثمانی گری» کمترین قرابت فکری با اندیشه های لائیک« کمال پاشا» داشت که در ترکیه  با نام  پدرترک  «آتاترک» از او یاد می شود 
اما شاید تحقق اهداف رئیس جمهور ترکیه از همان نقاطی در حال  آسیب دیدن است  که او آنرا نقاط قوت خود پنداشته بود.قیم مآبی و غره شدن او بر توانمندی های فردی ونادیده گرفتن یاران و همفکران قبلی  خود از جمله  عبدالله گل و ....مسائلی نبود که  در پروسه دموکراسی خواهی ترکیه به راحتی هضم شود.او در سالهای اخیر هرگز  مایل نبود مشروعیت حاصل از کاریزمای  خود را با کسی تقسیم کند.
سپردن اختیارات اجرایی ترکیه به کسانی مانند" بنعلی ایلدیرم " که مطیع و  منقاد  بودنش در مقابل اردوغان  برای افکار عمومی آشکار بود به یک پارادوکس رفتاری رجب تبدیل شده بود، که میتوانست اتهام خود محوری و ارادت پروری را برای اردوغان بیش از پیش تقویت نماید، چیزی که که از مدتها پیش احزاب رقیب و مخالف، او را به این طعنه نواخته بودند. 
 آنچه  که دیروز بعد از بیست سال در استامبول اتفاق افتاد، پیروزی حزب رقیب در انتخابات  شهرداری آن کلان شهر بود  که در نتیجه ی آن سیاستمداری جوان و لائیک بنام "اکرم امام اوغلو " با 180 درجه فاصله از افکار و آرمانهای اردوغان بر اریکه مدیریت شهری استامبول تکیه خواهد زد .او شاید از همین پایگاه تسخیر شده، حرفهای زیادی برای گفتن در رقابتهای آتی داشته باشد .
برآیند حاصل از صحنۀ  شطرنج سیاسی قدرت در ترکیه ،بعد از نتایج انتخابات دیروز نشان می دهد، که رجب طیب اردوغان ابزار بسیار مهمی را در تحقق اهداف و آرمانهای آتی خود از دست داده است. 
شکست دیروز در استامبول و پیامدهای بعدی آن برای یک سیاستمدار جاه طلب ،عملگرا و پرجنب و جوش مانند "رجب طیب اردوغان " از هم اکنون به یک کابوس شباهت دارد.
آیا بخت و اقبال سیاسی"رجب" از قانون بی چون چرای فواره تبعیت خواهد کرد که چون بلند شود سرنگون شود؟!.یا این سیاستمدار کهنه کار با تغییر رویه های خود، گریزگاههایی برای گریز از این مهلکه خواهد یافت ؟!
این سئوال را آینده پاسخ خواهد داد .اما فعلا از طرف استامبول باد مخالف بر حزب عدالت و توسعه وزیده است .شاید اهداف بعدی کمالیستها تسخیر "چایانکا" باشد .

 

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/