مالک رضایی؛ پژوهشگر و نویسنده اردبیلی در یادداشتی به تحلیل اتفاقات اخیر پیرامون دکتر محمد علی نجفی پرداخته است که در پرونده ویژه سی روز آنلاین می خوانید:

سی روز آنلاین/ مالک رضایی:

به گواه سوابق موجود ،صاحب این قلم به بیانی ناقص و صدایی نارسا در میان هیاهوی قلمهای دیگر که سر از پا نمی شناختند و به احترام آن عشق، کلاه خود را برداشته بودند از متتقدان آن وصلت بی تناسب بود. که" عشق سالخورده ی هفتاد ساله ای را با جوان بیست و پنج، شش ساله ،چه نسبتی ؟! به قول سعدی،در پهلوی زن جوان ،تیری به، از پیری! و خوب گفته بود، شهریار شعر ایران که کلاه مرد باید متناسب به سرش باشد."
 اما گویی زبانی به قدرتمندی حافظ و مولوی لازم بود که بگوید ،چو عاشق می شدی ،گفتی که بردم گوهر مقصود، ندانستی که این دریا ،چه موج خون فشان دارد؟! ندانستی که عشقهایی کز پی رنگی بُوَد ،عشق نبُوَد ،عاقبت ،ننگی بُوَد ؟!
تکرار و تفصیل مطالب آن نوشته ،اکنون جز ملال نیفزاید و از طرفی باران بی محل هم ندهد نفع. کِشت را .
اکنون روی سخن با کسانیست  که آتش رسانه ها و توپخانه های خود را ازشبانگاه دیروز به راه انداخته اند و افطار خود را با صیدی خیالی گشوده اند تا بلکه از نمد بدبختی "محمد علی نجفی" کلاهی جناحی برای خود بدوزند.غافل از آن  آتش خانمانسوز است و  آبی برای کسی گرم نمی کند  !
 شتران بدجنس قتل و اختلاس و وصلتهای بی قواره و ....خیلی وقت است که در تاریخ ما فراجناحیست و کم و بیش  بر در خانه هر کسی خوابیده است.این تنوع طلبی ها، اصلاح طلب و اصولگرا نمی شناسد و لازم نیست کسی جانماز آب نکشد. شراب بی‌غش و ساقی خوش ،دو دام رهند، که زیرکان جهان از کمندشان نرهند! 
گیریم که در این میان ،یکی عاشقی کرده است و رند و مست است و نامه سیاه، مگر بقیه یاران شهر،جمله بی‌گنه اند؟!
جفا و پرده دری، پیشه ی درویشی نیست و گرنه عیان بر این قلم است که خیلی از سالکان  نه مرد رهند و در این وادی،  شهان بی کمر و خسروان،بی کله اند. 
بهتر است به جای مقدس نمایی و شماتت دیگران دعای خیری در مورد خود و همدیگر بکنیم که اگر به سان آن بیچاره، بلغزد پای،فرشته مان به دو دست دعا نگه دارد و گرنه کسی در این میان یوسف، نیست که به اختیار خود زندان را به زلیخا ترجیح دهند.اکثرا ابتدا زلیخا را ترجیح می دهند و عاقبت،سر از زندان در می آورند!
وقتی که برقِ عصیان بر آدم صَفی زد ،ما را چگونه زیبد دعویِ بی گناهی ؟! 
 ساقی، بیار آبی از چشمه ی خرابات ،تا خرقه ها بشوییم از عُجبِ خانقاهی!
 

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/