در شرایط فعلی، بقای شرافتمندانه کشور ها مستقیماً به توانمندی اش در علم و تکنولوژی بستگی دارد و کشور ایران اسلامی، از این ظرفیت ارزشمند انسانی بی بهره نیست. 

کمال الدین پیرموذن/ نماینده سابق مجلس

دولت های معاصر ایران به طرز سنتی و تاریخی بر نفت تکیه زده اند، کارهای خود را با درآمد نفت سامان داده اند و ناکارایی های خود را با آن پوشانده اند، اکنون در سال جدید، با توجه به محدودیت های بین المللی ناشی از سیاست های ضد ایرانی ظالمانه آمریکایی گاه آن فرا رسیده است که دولت به جای نفت به مردم تکیه زند و از ذخایر دانش، سرمایه، آگاهی و تجربه آنان بهره گیرد. مردم تنها منشاء مشروعیت نیستند بلکه آنها منشاء آگاهی، ثروت، دانش و اطلاعاتند و کشورشان برخوردار از قابلیت های فوق العاده.

در شرایط فعلی، بقای شرافتمندانه کشور ها مستقیماً به توانمندی اش در علم و تکنولوژی بستگی دارد و کشور ایران اسلامی، از این ظرفیت ارزشمند انسانی بی بهره نیست. 

کاهش تصدی گری دولت در عموم بخشها، جمع کردن بساط شرکت های خسران آور خصولتی ها و توجه به صنعت توریسم (بویژه اکوتوریسم) در کنار اجرای برنامه هایی که موجب ازدیاد ارزش افزوده منابع خام کشور گردد, مجدانه بایستی در دستور کار روزانه دولت قرار گیرد.

 تحولات و حوادث غیر مترقبه داخلی و پیرامونی کشور و تشدید سیاست های ضد ایرانی استکبار جهانی، کشور را در شرایط بس حساس و ویژه قرار داده است و با مشارکت موثر عموم اقشار ملت که بی تردید دستیابی به وحدت و وفاق ملی و پیشرفت و توسعه همه جانبه کشور جز از طریق پای بندی صادقانه همه صاحب منصبان به قانون اساسی و تلاش مستمر همگان برای اجرای تمام و کمال آن به عنوان میثاق ملی و محور اتحاد و همبستگی و فصل الخطاب همه اختلاف نظرها، سلیقه ها در سیاست گذاری ها، برنامه ریزی ها و اداره امور کشور و رشد اقتصادی میسر نیست. رسانه ملی کشور نیز، بایستی فقط در مسیر منافع ملک و ملت حرکت کند و بس.

 مشارکت جدی مردمی رگ حیاتی استراتژی توسعه است. با اعطای اختیارات بیشتر به استانداران و مناطق، توسعه پرشتاب استانها را در سایه اهتمام مسئولین استانی با مشارکت واقعی مردم مناطق کشور با بهره گیری از ظرفیت های فوق العاده استانها فراهم آورند. 

 جریانات سیاسی کشور، منافع ملی را بر منافع گروه و دسته و باند خود مقدم بدارند و با تاسی از انذار های رهبری نظام، نگذارند با ریختن آبروی این فرد و آن مقام، آبروی نظام و مجلس و دولت در معرَض خطر قرار گیرد.