اصلانیان سیاست‌مدار و سیاست‌ورز نبود و در دایره گفتمان‌های سیاسی هم جای نمی‌گرفت و کمتر برهه‌ای را می‌توان سراغ داشت که «سرهنگِ شورا» در حوزه‌های سیاسی اظهار نظر یا اعلام موضع کرده باشد. او هیچ گاه در شورا برند نشد، اما حضورش چنان موثر و عقلانی بود که در محاصره تصمیمات احساسی شورا را در موضع ضعف قرار ندهد.

  سی روز آنلاین / مهدی جهاندیده:

در دهه 60 و 70 اردبیل، یک پای ثابت همه گواهینامه‌های رانندگی سرهنگی با سیبیل های پرپشت و خوش قیافه‌ای بود که اصلا اهل تسامح نبود و به این راحتی‌ها پای هر برگه آزمونی را امضا نمی‌کرد. محمد اصلانیان چنان خوش استیل و درشت هیکل بود که به تمام معنا نمادی از یک سرهنگ تمام عیار را تداعی می‌کرد. سرهنگی سخت‌گیر، اما با قلبی رئوف که وقتی در سال 85 برای انتخابات دور سوم شورای اسلامی شهر اردبیل کاندیدا شد، چندان نیازی به تبلیغ نداشته باشد. سرهنگ چنان در دلهای اردبیلی‌ها جا پای محکمی داشت که اردبیلی‌ها برای انتخاب او در پارلمان محلی جای شک و شبهه‌ای نداشته باشند.

اصلانیان سیاست‌مدار و سیاست‌ورز نبود و در دایره گفتمان‌های سیاسی هم جای نمی‌گرفت و کمتر برهه‌ای را می‌توان سراغ داشت که «سرهنگِ شورا» در حوزه‌های سیاسی اظهار نظر یا اعلام موضع کرده باشد. او هیچ گاه در شورا برند نشد، اما حضورش چنان موثر و عقلانی بود که در محاصره تصمیمات احساسی شورا را در موضع ضعف قرار ندهد.

  شورای شهر سوم شورای کم حاشیه‌ای بود وشاید کشمکش بر سر انتخاب اکبر نیکزاد به عنوان شهردار پرتنش‌ترین دوره آن بودو درست در چنین فضایی سن و سال او غنیمتی برای شورای شهر سوم بشمار می‌رفت. اصلانیان اولین سرهنگی بود که توانسته بود به پارلمان محلی اردبیل راه یابد و همین زمینه و رغبت برای «کاندیداتوری سرهنگ‌ها» در دور چهارم را هم به نوعی مهیاتر کرد. تا جایی که گاهی کشمکش‌های صحن شورا به دیالوگ میان سرهنگ‌هایی تبدیل می‌شد که تضاد سلیقه و نگرش از هم داشتند.

زکی‌الله خوشبخت، سلامت صفری و اسفندیار هوشیار در کنار اصلانیان چهار سرهنگ بازنشسته‌ای بودند که سنگینی وزن پارلمان 13 نفره را به سمت و سوی نظامیان سوق داده بودند. در این میان خوشبخت و صفری اغلب، مواضع سیاسی خود را در تصمیم‌گیری‌ها لحاظ می‌کردند؛ اما اصلانیان روحیه خاص خودش را داشت و در همان ده سالی که عضو شورا بود، وجهه مردمی خود را حفظ کرد. سرهنگ برای دور پنجم شورا هم کاندیدا شد اما هیاهوی انتخابات چنان جو سنگین و مه‌آلودی داشت که اصلانیان در میان اسامی گم شد. اما با این همه چنان جای پای محکمی در دلهای اردبیلی ها داشت که وقتی امروز خبر درگذشت ناگهانی او در شهر پیچید، برای از دست رفتن یک «سرمایه اجتماعی خوش‌بنیه» در اردبیل بود. سرهنگ دوست داشتنی چشم نگرانش به شهر و آینده شهر بود.
 

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/