اگرچه انتخابات نظام مهندسی ساختمان صرفا  یک انتخابات در قلمرو مهندسان و خالی از شور و حال سیاسی است، اما  دلیلی نمی‌شود که سیاست‌ورزها ردپایی در آن نداشته باشند. عباس آخوندی و اکبر ترکان سر همین موضوع نظام مهندسی ساختمان باهم سرشاخ شده‌اند. 

   مهدی جهاندیده:
اگرچه انتخابات نظام مهندسی ساختمان صرفا  یک انتخابات در قلمرو مهندسان و خالی از شور و حال سیاسی است، اما  دلیلی نمی‌شود که سیاست‌ورزها ردپایی در آن نداشته باشند. عباس آخوندی و اکبر ترکان سر همین موضوع نظام مهندسی ساختمان باهم سرشاخ شده‌اند. دو دولتمرد از دی ماه سال گذشته آتش بازی نرمی را علیه یکدیگر داشتند، اما کاسه صبر ترکان در این دوئل، زودتر از آخوندی لبریز شد. شکاف میان این دو به جایی رسید که پای حسن روحانی برای میانجیگری هم به ماجرای نظام مهندسی ساختمان گشوده شود؛ اما این پایان ماجرا نیست. هر دو می‌دانند که پایان ماجرا در ۱۲ مهرماه رقم خواهد خورد. همان روز انتخابات، که شاید نتیجه آن ورقِ بازی را به نفع «ترکان و رفقایش» در سازمان نظام مهندسی برگرداند و تیغ مجلس برای استیضاح آخوندی را تند و تیزتر کند. حال و روز آخوندی در بهارستان برزخی‌ست. آخوندی چندی پیش حکم برکناری فرج‌الله رجبی از سازمان نظام مهندسی کشور را تایید کرد؛ و حال این فرجی است که در بهارستان آرای سبد استیضاح آخوندی را فربه می‌کند. 
اما این همه ماجرا نیست. آخوندی همین دیروز ضرب شست سفت و محکمی را به طیف مخالفانش نشان داد. البته ترجیح داد به جای ادامه سرشاخ شدن با ترکان و رجبی، اینبار توپ را به میدان اصولگرایان شلیک کند. جنجال افشاگری آخوندی در مورد مدرک لیسانس سید مهدی هاشمی هر چند که بیشتر رنگ و بویی سیاسی به انتخابات نظام مهندسی داده است، اما شمشیر دولبه‌ای است که شاید سر آخوندی را هم به باد دهد! هاشمی از منتقدان جدی آخوندی به شمار می‌رود و در روزهایی که اصولگرایان خارج از دایره قدرت هستند، شاید ولع آنها برای تصاحب کرسی‌های نظام مهندسی خیلی بیشتر از طیف ترکان و رجبی باشد. از طرفی همین افشاگری جنجالی آخوندی؛ شاید همه مخالفان و منتقدانش را زیر یک پرچم متحد جمع کند؛ اما نباید فراموش کرد که آخوندی هنوز برگ برنده را در دستانش دارد. با این حال شاید آخوندی می‌داند که به آخر خط رسیده است؛ اما هنوز با برهم زدن قاعده  ائتلاف‌ها در روزهای منتهی به انتخابات بتواند ورق را به نفع خودش برگرداند. 
اما همین تقابل‌های آخوندی و منتقدانش که نظام صنفی را در باتلاق کشمکش‌ها و تقابل‌های سیاسی گرفتار کرده است، وزن  سازمان نظام مهندسی را از یک نهاد صنفی مستقل به سمت یک نهاد صنفی متاثر از وزن کشی‌های سیاسیون تقلیل منزلت خواهد داد. آنچه که در پارادوکس با روح یک نظام صنفی است؛ اما فضای ملهتب ناشی از آن چنان است که جامعه مهندسان را در خود هضم و بعلیده است.
 اینکه در جامعه بشدت سیاست‌زده ایران، در کوچکترین مجموعه‌ها و نهادهای صنفی هم؛ سیاسیون به دنبال ایجاد جاپایی برای فربه کردن قدرت سیاسی و اجتماعی خودشان نباشند، شاید ترسیم یک اتوپیا باشد. اما بلایی که سیاست‌ورزی سیاست‌مردان بر سر نهادهای صنفی آورده است آنچنان  تلخ و تراژدیک است که مسیر، رویه و حرکت را در تامین کام سیاست‌ورزها رقم زده است، نه اعضا و فعالین صنف. اما چاره چیست؟
 فقط دو روز تا انتخابات نظام مهندسی فرصت باقی است و این زمان آنقدر کوتاه و کم‌اثر است که نمی‌شود ردپای سفت و محکم سیاست‌ورزها را در جریان‌دهی مسیر انتخابات کم‌اثر کرد؛ اما می‌شود آب رفته را که همان استقلال نظام صنفی مهندسان است، کم و بیش به جوی بازگردانید. نظام مهندسی سکوی پرتاب به قله‌های قدرت یا اعتلای قدرت از دست رفته نیست، صرفا یک نهاد صنفی است که در حوزه خودش فعالیت می‌کند. شایسته است مردان سیاست، تمرین دموکراسی را با کنار کشیدن خودن از وزن کشی‌های صنفی مهندسان، آغاز کنند. یک «سیاست‌ورز محبوب»، همیشه قدرتمندتر از یک «سیاست‌ورز فرصت‌طلب» است.

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/