شهردار لطف‌اللهیان در سه سال گذشته رویکردهای جدیدی را وارد ادبیات کاری شهرداری اردبیل کرده است. از توسعه اجتماعی سخن گفته، فرهنگ را در عرض عمران تعریف کرده و نگاه متوازن به همه نقاط شهری را مد نظر قرار داده است. در افقی که لطف‌اللهیان ترسیم کرده، اردبیل «شهری انسان‌محور» با نگاهی رنگین کمانی می‌شود که «حاشیه و متن» ندارد. در این رویکرد، اصلا غیر منتظره هم نیست که او به «محلات کم‌برخودار» شهر برود، مستقیم با مردم دیدار کند، چند دقیقه‌ای را پای صحبت‌شان بنشیند و دردها را به عینه لمس کند. 

  سی روز آنلاین/ مهدی جهاندیده: 
شهردار لطف‌اللهیان در سه سال گذشته رویکردهای جدیدی را وارد ادبیات کاری شهرداری اردبیل کرده است. از توسعه اجتماعی سخن گفته، فرهنگ را در عرض عمران تعریف کرده و نگاه متوازن به همه نقاط شهری را مد نظر قرار داده است. در افقی که لطف‌اللهیان ترسیم کرده، اردبیل «شهری انسان‌محور» با نگاهی رنگین کمانی می‌شود که «حاشیه و متن» ندارد. در این رویکرد، اصلا غیر منتظره هم نیست که او به «محلات کم‌برخودار» شهر برود، مستقیم با مردم دیدار کند، چند دقیقه‌ای را پای صحبت‌شان بنشیند و دردها را به عینه لمس کند. 
عزم شهردار در این مسیر یک «شو» یا یک حرکت دوربینی و تبلیغاتی نیست، واقعیت این است که لطف‌اللهیان برای ایجاد توسعه متوازن در اردبیل آستین‌ها را بالا زده و کمر همت به کاهش فاصله‌ها بسته است. آنچه که نه در یک حالت آرمانی، بلکه در عمل فاصله‌های ناخواسته ایجاد شده در محلات کم برخودار و نقاط دیگر شهر را در فرم ایده‌آلی تقلیل می‌دهد. 
  آنچه که لطف اللهیان در اجرای آن دست متحد شورا را هم سفت و سخت به همراه دارد. این نقطه قوتی برای تحقق خیلی از ایده‌هایی است که لطف‌اللهیان در سه سال گذشته از آنها سخن گفته است و برخی را هم نهایی کرده است، اما آنچه که او در باره توسعه متوازن شهری اندیشیده است نیاز به یک همراهی همه جانبه دارد. چیزی که شورای شهر چهارم از آن کم‌بهره بود. شورای شهر چهارم، بیشترین تعداد عضو از محلات کم برخوردار را داشت. پنج عضوی که همگی بزرگ شده در کوچه محلات کم‌برخوردار اردبیل بودند؛ بیشتر در «گیر و دار» تقابل و وزن کشی‌های داخل شورا اوقاتشان را سپری کردند و وقتی به خود آمدند که کار از کار گذشته و کرسی‌ها را به تازه نفس‌های شورای شهر پنجم واگذار کرده بودند. تازه نفس‌هایی که سعی دارند متفاوت از شورای پیشین رفتار کنند. آنها در کنار لطف‌اللهیان برای ایجاد توسعه متوازن می‌خواهند، سنگ تمام بگذارند. البته همه چیز در گام‌های اول است و هنوز تا نتیجه‌بخش شدن همه پلن‌ها، خیلی مانده است. اما به نظر می‌رسد اقدام لطف‌اللهیان برای ایجاد توسعه متوازن در همه نقاط شهری برای اشخاصی معماگونه نشان می‌دهد. اصل ماجرا این است که شهرداران پیشین اردبیل، هر چند که همه توسعه متوازن شهری را مد نظر داشتند؛ اما هر کدام به نحوی در تحقق کامل آن بنا به هر دلیلی به نتیجه مطلوب نرسیدند. حال لطف‌اللهیان همه جوانب امر را اندیشیده و نقشه راه را ترسیم کرده است. شاید نقشه لطف‌اللهیان در برخی جاها ایراداتی داشته باشد، اما کلیات آن بی‌عیب و نقص است و آینده اردبیل را در آنچه که توسعه متوازن نام دارد؛ تضمین می‌کند.
 این روزها کمتر و به ندرت می‌شود، شهردار لطف‌اللهیان را در اتاق کارش در عمارت شهرداری یافت. او سخت درگیر کارهای کلانی است که برای توسعه اجتماعی و عمرانی اردبیل در قالب شهرداری اردبیل در نظر گرفته است. این شاید به مذاق آنهایی که در سه سال گذشته چوب لای چرخ لطف‌اللهیان می‌گذاشتند، خوشایند نباشد. شاید بدین خاطر است که در برخی رسانه‌های کم‌اعتبار و «محافلی ضد توسعه» این اقدامات را در ظرف دیگری می‌سنجند؛ زمان نشان خواهد داد که کدام درست بوده و کدام اشتباه.
انتهای پیام/ سی روز آنلاین