۲۰ سالی می‌شود که می‌شناسم. از نزدیک در ارتباطم و دوستی پایداری همچنان بر رابطه امان جاریست تا حدی که یکی دو بار اوقات تلخی هایم را هم به بزرگی اش بخشیده و بعدها به رویم هم نیاورده.  نه آقا زاده است و نه ژن خوب سیاسی دارد .حتی داخل بازی های سیاسی مرسوم در شهرهای کوچک هم نشده ، فقط کار کرده و کارکرده و کار کرده است. آن هم در رشته‌های مختلف از کارگردانی تئاتر تا فیلمسازی و عکاسی و نویسندگی و روزنامه نگاری و البته برگزاری کلاس های آموزشی.

سی رو زآنلاین/ حمید رستمی
 ۲۰ سالی می‌شود که می‌شناسم. از نزدیک در ارتباطم و دوستی پایداری همچنان بر رابطه امان جاریست تا حدی که یکی دو بار اوقات تلخی هایم را هم به بزرگی اش بخشیده و بعدها به رویم هم نیاورده.
 نه آقا زاده است و نه ژن خوب سیاسی دارد .حتی داخل بازی های سیاسی مرسوم در شهرهای کوچک هم نشده ، فقط کار کرده و کارکرده و کار کرده است. آن هم در رشته‌های مختلف از کارگردانی تئاتر تا فیلمسازی و عکاسی و نویسندگی و روزنامه نگاری و البته برگزاری کلاس های آموزشی.
در اواسط دهه هفتاد که با هم آشنا شدیم کارمند اداره دارایی آن زمان بود اما هنر چنانش فرا گرفته بود که با جمع کردن دوستان علاقه مندش موسسه مغان هنر را در پارس آباد به راه انداخت تا خارج از سیستم دولتی تولید آثار هنری کرده و تربیت هنرمند کنند.
 "مغان هنر" در دو دهه اخیر نقش غیرقابل انکاری در بهبود روند هنری این شهرستان مرزی داشته کاری که در شهرهای همجوار هم چون گرمی نتوانست پا بگیرد و هنر شهر در اختیار اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی تبدیل به یک کار اداری برای پر کردن فرم های ارزیابی عملکرد کارمندان گردید.
این چنین بود که جشنواره تئاتر فجر با تلاش های دسته جمعی "غریب" و دوستانش همه ساله برگزار گردید و رفته‌رفته با برنامه تر و با کیفیت تر از پیش دو رقمی شد تا جایی که حتی این اواخر رقیبی جدی برای جشنواره تئاتر استانی شده بود. بزرگترین ایثار منوچهری انتقال از اداره اقتصاد و دارایی به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی پارس آباد بود که فقط در بخش مالی با نصف شدن حقوق ماهیانه اش مواجه گردید ولی به خاطر نزدیکی شدنش به عالم هنر با آغوش باز این ضرر مالی را پذیرا شد و پرواز کنان به عنوان کارشناسی ساده در "ارشاد" پارس آباد مستقر گردید.
تا دهه هشتاد عمده فعالیت‌هایش در حوزه فیلمسازی بوده اما نمایش "نعره ی خاموش انالحق" در اوایل دهه هشتاد برگ تازه ای از زندگی هنری منوچهری را گشود ،نمایشی پر شخصیت و حجیم که متنش را مشترکا با "جعفر نوعخواه" نوشته بود و این نمایش فصلی نو از حضور گروههای شهرستانی در جشنواره گشود و توانست در حضور نویسندگان و کارگردانان و بازیگران برتر استان در تمام رشته ها به عنوان برتر انتخاب گشته و راهی جشنواره منطقه ای شود. بازیگرانی همچون مریم ندایی، سولماز ندایی، علی محمدزاده ،شهریار شکاری و..... با این نمایش بر روی صحنه ها درخشیدند و بعدها با ترجمه آن به زبان ترکی چندین اجرا در شهرهای مختلف دجمهوری آذربایجان از جمله لنکران، سومقائیت و باکو به روی صحنه بردند تا سفیری خوش از استانمان برای همسایه شمالی باشند.
"غریب" هر ساله چندین نمایش را به روی صحنه برد و پای ثابت تمام جشنواره‌های استانی و برخی جشنواره های کشوری شد. نمایش های همچون "خون بوغاج"، "سه خواهران"،" ما سه تن بودیم"، " دل و دشنه"،" حاشیه دوزی بیرق شیر و خورشید"، " شاه اسماعیل" و...‌.را به روی صحنه برد و جوایز زیادی را به دست آورد.در لابلای فیلم ساختن و نمایش به روی صحنه بردن از روزنامه نگاری هم غافل نشد و نشریه ندای مغان را در شهر پارس آباد منتشر کرد.
منوچهری ۶ ماه سردبیر هفته نامه بود و طبق قولی که به خوانندگان داده بود به طور مرتب و هفتگی این نشریه را با اولویت پوشش رویدادهای شهرستان و پیگیری مطالبات اجتماعی آنها با کمترین میزان آگهی به روی دکه فرستاد تا یکی از منظم‌ترین نشریات استان در طول تاریخ در زمینه رعایت زمان انتشار لقب بگیرد.
منوچهری بعدها به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی اردبیل منتقل شد و با کمک مهدی حمیدی معاونت هنری وقت کارهای ارزشمندی را کلید زدند که یکی از آنها آماده سازی و تجهیز "سینماتک" در مجموعه فرهنگی فدک بود که با کوشش رامین رحمانی هر هفته دو فیلم برای علاقمندان هنر هفتم به روی پرده می بردند و در ادامه نقد و بررسی فیلم و کارگردان با حضور علاقه‌مندان صورت می‌پذیرفت.
از همانجا بود که به خاطر علاقه مندی و تلاش‌های فراوان در زمینه فرهنگ و هنر به ریاست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی پارساباد برگزیده شد تا در این دو سال نقش زیادی را در بالا رفتن تعداد رخدادهای هنری و زمینه‌سازی برای تعامل هرچه بیشتر و بهتر هنرمند و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی داشته باشد . چرا که منوچهری هیچگاه در لباس ریاست ارشاد شهرستان نبود و در همه جا و همیشه خود را به عنوان یک هنرمند و هنردوست می‌شناساند و حتی  رشته دانشگاهی اش کارگردانی تاتر  بود .
 این قضیه در همه حال زیر ذره بین اطرافیان قرار داشت تا اینکه مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی اردبیل با انتخاب اش به معاونت هنری با یک تیر دو نشان بزند. هم یک نیروی کاری و علاقه مند به سیستم را ارتقا داده و در بهبود امور بکوشد و هم هنرمندان فردی از جنس خود را بر سرکار ببینند و برای همکاری و همراهی با او لحظه ای شک به دل راه ندهند این است تدبیر این است امید!
انتهای پیام/ سی روز آنلاین