نئواصولگرایان با قضاوت کردن و زدن برچسب های مختلف به افراد می خواهند مقبولیت و مشروعیت کسب کنند و این امر در جامعه سیاسی ایران غیرممکن است.   

حسین بشیری گیوی

افراد زمانی قضاوت می کنند که فاقد تئوری و فاقد اطلاعات لازم  و کافی برای توصیف ،تحلیل، تفسیر و تبیین باشند. در نظر بگیرید برادری در خیابان ، ببیند که خواهراش در خیابان با یک فرد غریبه قدم می زند اگر این ماجرا در یک کشور دموکراتیک اتفاق بافتد برادر دست به تحلیل و تفسیر می زند که احتمالا هم کلاسی یا هم دانشگاهی خواهر است یا دوست وی است که برای آشنایی با هم قرار گذاشته اند و تحلیل و تفسیرهای اینچنینی که از حقوق اولیه خواهر محسوب می شود و برادر فقط می تواند در ذهن خود تحلیل و تفسیر یا در کمال ادب خود را معرفی کند. در نظر بگیرید این اتفاق در جهان سوم یا در جامعه خودمان اتفاق بافتد برادر به سوی خواهر و فرد غریبه حمله ور می شود چون در یک لحظه قضاوت کرده و برای اجرای حکم یورش برده است. در واقع رفتار برادر بر اساس جهل و تعصب می باشد. یا اگر رپورتاژ آگهی وزیر احمدی نژاد که از شبکه شما پخش شد از نئواصولگرایان اردبیل را اگر به دقت بررسی کنید متوجه می شوید که این فرد از ابتدا تا انتهای گزارش در حال قضاوت و برچسب زنی به زمین و زمان بود . از قتلگاه سرچم دفاع می کرد و نواقصات را به دولت تدبیر و امید حواله میکرد.

از صنایعی که در دولت اصلاحات تکمیل و به مرحله تولید رسیده و در آن زمان این وزیر احمدی نژاد از مدیران استانداری بود حتی در سمت معاونت هم نبوده ادعا می کرد من پیشنهاد دادم و من اجرا نمودم یعنی در واقع معاون استاندار و استاندار در این استان نبوده و وی همه کارها را انجام داده است. این قبیل ادعاها در رپورتاژ آگهی وزیراحمدی نژاد بسیار بود. این نوع قضاوت کردن در اصحاب رسانه نئواصولگرایان هم وجود دارد. در نظر بگیرید طرفداران وزیر احمدی نژاد  عملکرد وزیراحمدی نژاد در دوران استانداری یا انتصاب برادرش به شهرداری حتی بدون یک روز کار اجرایی یا از دوران وزارت مفهومی را تحلیل و تفسیر نمی کنند و دست به قضاوت می زنند این نئواصولگرایان رسانه ای یا #وزیراحمدی نژاد را یک روز به #ریاست مجلس و روز دیگر در حد رئیس دولت در عالم خیال منصوب می کنند و مخالف وی را یا نصیحت می کنند و یا اینکه برچسب می زنند. و با ادبیات چاله میدانی که مختص نئواصولگرایان است حمله ور می شوند. 
تفاوت عمده اصولگرایان با نئواصولگرایان در این است که اصولگرایان در گذشته دارای پایگاه مدنی ولو اندک در جامعه بودند و اصولگرایان تلاش می کردند همچون توکلی و یا مطهری با تئوری دست به تحلیل بزنند ولی در دهه 90 پایگاه مدنی نئواصولگرایان تقریبا به صفر رسیده است و فقط نهادهای وابسته به نئواصولگرایان از آنها به لحاظ ساختاری حمایت می کنند. با اینکه این نهادها دارای پول و قدرت هستند ولی از سرمایه و پایگاه مدنی و فرهنگی و اجتماعی برخوردار نیستند. میزان تاثیر گذاری این نهادها در حدود 2 میلیون رای در سطح ملی می باشد. 
در هر روی نئواصولگرایان با قضاوت کردن و زدن برچسب های مختلف به افراد می خواهند مقبولیت و مشروعیت کسب کنند و این امر در جامعه سیاسی ایران غیرممکن است. 

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/