سی روز آنلاین/ مهدی جهاندیده:
یکم: دفتر مجلس دهم در بهار کرونایی بسته شد. مجلسیها ردا و کرسیها را به منتخبانی سپردند که حرف و حدیثِ پیرامونِ آنها در انتخاباتی تک گزینهای و درون حزبی از میان جناح اصولگرا، همچنان مباحث پیرامون آن مبهم است و شاید گذر زمان و تاریخ آشکار سازد. «اکثریتِ محذوف» مناسبترین واژه برای تعبیر آن دسته از استخواندارهایی هست، که در «گرایشات یکتا انگارانه» کنار گذاشته شدند، تا بلکه «مجلسی هم صدا» شکل گیرد.
آیا نطفهای که با هزینهای گزاف و به مدد قرص و آمپول در جنین دوم اسفند بسته شد، «نوازدِ کاکُل زری اصولگرایان» را در صدر بهارستان خواهد دید؟ پیشبینی در سیاست سخت است؛ علیالخصوص اگر آن سیاست در ایران و حساب و کتاب آن بر اساس قول و قرارهای اصولگرایان باشد. در همین روزهای اول و هنوز پای منتخبان به صحن نرسیده، چنددستگی و انشقاقها علنی شده و شاید جنینی که کلی خرج روی دست اصولگرایان گذاشته؛سقط شود! اصولگرایان پیه همه مخارج را به تن مالیدند، تا به لطفِ رد صلاحیت در کارزاری بیرقیب، بلیطها را به نام خود رزرو کنند.
بهارستان تک صدا، اتوپیا و آرمانِ جناحی است که تابِ تحمل صدای منتقدِ علی مطهری،قاسم میرازیی نیکو و محمود صادقی را ندارد. بهارستان تک صدا، یعنی نزولِ «جوان اول بهارستان» از محمد فیضی به محسن دهنوی و علی خضریان.شاید بتوان گفت هبوط از منطق به شعارگرایی. درهای صلاحیت یکی پس از دیگری بر روی طیفی بسته شد که به تعبیر نطقِ آخر محمد فیضی در واپسین روزهای مجلس دهم، دستهبندی«خودی» و«غیر خودی» را تداعی میکند.( این لینک: https://t.me/dr_m_feizi/6247)
▫️دوم: در روزگاری که پوپولیسم سکه رایجِ فضای سیاسی و فکریمان شده، «دیالکتیک بدون روتوش محمد فیضی» از بهارستان دهم، ژانر ممتازی داشت. ادبیات او عاری از داعیه استراتژیستی بود. گفتمان فیضی در مسیر «اصلاحطلبی منهای ایدهآلیسم» شکل گرفته بود. در سخنرانیهای فیضی برای لوایح حساسیتبرانگیزی چون FATF و CFT ردِ پای این تفکر را میتوان دید.کافی است نطق او در دفاع از FATF را دوباره مرور کنیم.( این لینک: https://t.me/dr_m_feizi/5053)
فیضی چون انتخابات ۹۴، در مجلس نیز قاعده پیشبینیها را برهم زد و در قامت نمایندهای ملی ظاهر شد. در سپهرِ سیاسی مجلس خوش درخشید. در رای اعتماد و استیضاح وزرا، نمایندهای تاثیرگذار و تعیینکننده نشان داد و جغرافیای نمایندگیاش را محدود به اردبیل نکرد. هشت قانون ملی به پیشنهاد و تلاش محمد فیضی تصویب شد.( این لینک: https://t.me/dr_m_feizi/6179) و (https://t.me/dr_m_feizi/6180)
وقتی مهرِ قرمزِ ردِ صلاحیت در پای برگه احرازِ صلاحیت محمد فیضی حک شد؛ عقلِ منفعتگرا اقتضا میکرد که چهار، پنج ماه آخرِعمرِ بهارستانِ دهم، ایام حاشیهنشینی در صحن خواهد بود. اما فیضی تا روز آخر بهارستان فارغ از هرگونه حب و بغض، بسان روز اول، کمفروشی نکرد. اهتمام فیضی در اخذ و تخصیص اعتبارات برای پروژههای ریز و درشت را میتوان بر تارک تاریخ توسعه اردبیل ثبت کرد. نقشِ ماندگار او در ایجاد ردیفهای بودجهای برای استان سود هنگفتی به ارمغان داشت. راهآهن اردبیل برای همیشه مدیون نمایندگان اردبیل در بهارستان دهم هست که ردیف بودجه سالیانه چهار سال اخیر شهادت بر این امر دارد. این «حقیقتِ محض» است که با شعار و هیاهو نیز قابل کتمان نیست.چه نیکو گفت که سکه آن را قابلِ ضرب به نامِ دیگری نیست.
▫️سوم: فرصتِ حضور فیضی در مجلس دهم، رنسانسی در اتمسفر سیاسی اردبیل بود. تریبون جوان برخاسته از محلاتِ کمبرخوردار اردبیل، روایتگر رنجنامههایی بود که خودش نیز آنها را لمس کرده بود. در هیاهوی بهارستان محو نشد و حسابی غافلگیرمان کرد. فراکسیون مناطق کمتر توسعه یافته، اصلاحات جدیدی در گفتمان توسعه کشور بود. نمایندگانی که ناخواسته «سیاهی لشکر» سلطه نمایندگان مناطق توسعه یافته میشدند؛ حالا قدرت چانهزنی بالایی در مجلس و دولت داشتند. فیضی با رهبری این فراکسیون «حاشینهنشینهای بهارستان»به بطن و متن تصمیمسازی هدایت کرد.
بهارستان دهم تمام شد. دلمان برای «نطقها و چانهزنیهای متعصبانه فیضی» تنگ میشود.تصویر او در قاب تاریخ ماندگار است. «مردی بدون روتوش» که برای اردبیل آبروداری کرد و ناامیدمان نکرد. باید بپیذیریم که فیضی طرز تلقی ما از بازی خوب در بهارستان ارتقا داد و این سطح مطالبات ما از نمایندگانی که در انتخاباتی تک گزینهای راهی بهارستان شدهاند؛ خیلی بالا برده است. نمایندهای که کلاس نمایندگی اردبیل را تغییر داد.
/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/