سی روز آنلاین/سیدمصطفی جمشیدی:
می‌گویند جوامع توسعه یافته با «چالش در تئوری» و «آرامش در جامعه» شناخته می‌شوند و جوامع توسعه نیافته با «آرامش در تئوری» و «چالش در جامعه».
در روزهایی که همه چیز رنگ و بوی کرونا گرفته در یک سو مسئولین با افتخار از وفور نعماتی همچون ماسک و الکل و اختراع ربات و داروی ضدکرونا خبر می‌دهند و در سوی دیگر و در سطح جامعه اقلام ساده بهداشتی حتی در مقام نوش‌داروی بعد از مرگ سهراب هم ظاهر نمی‌شوند.
ماسک به زحمت هم یافت نمی‌شود و «اسپری خوشبو کننده هوا» به عنوان «اسپری ضدعفونی کننده قوی» در اختیار شهروندان قرار می‌گیرد. الکل صنعتی به جای الکل سفید در دسترس مردم قرار گرفته و تلفات مصرف آن به رقیبی برای کرونا تبدیل می‌شود. این اواخر هم ژل و محلول ضدعفونی‌کننده با قیمت نجومی در ویترین داروخانه‌ها قرار گرفته تا بهداشت و سلامت هم به عنوان کالایی لاکچری خودنمایی کند و حیات و ممات هم طبقاتی گردد!
به گواه آمار، جلسات مدیریت بحران به محل رسوخ این ویروس منحوس به جان شیرین خود مسئولین بدل شده و مصوبات پیشگیری از این «اپیدمی مرگ‌بار» زیر سایه تعارفات زاید و مصلحت‌اندیشی‌های بی‌مورد در صورتجلسات کاغذی دفن می‌شود تا تمهیدات لازم اندیشیده شود ولی اجرایی نشود!
گوش مسئولین کماکان به فریاد ناله‌گون «شهرها را قرنطینه کنید» بدهکار نیست و میهمانانِ بدقدمِ شهرهایِ درگیر با کرونا، یکی پس از دیگری شهرهایمان را فتح می‌کنند. کارگران فصلی‌مان با «سوغاتی مرگ» از مرکز و شمال کشور به سوی وطن باز می‌گردند و مسئولین فقط به «توصیه‌های مهربانانه» اکتفا می‌کنند تا بدین ترتیب با مردم نامهربانی کرده باشند!
معلوم نیست چرا ادارات، بانک‌ها و نهادهای عمومی تعطیل نمی‌شوند؛ چرا تعطیلی بازار و اماکن تجاری ضمانت اجرایی لازم را ندارد؛ چرا قرنطینه شهرها با قدرت اجرایی نمی‌شود؛ چرا از تردد غیرضروری مسافرین با وسائط نقلیه شخصی و عمومی جلوگیری نمی‌شود؛ چرا جرات گرفتن تصمیمات بزرگ و حیاتی را نداریم؟ و ده‌ها چرای دیگر...
در این میان مردم هم کار خودشان را انجام می‌دهند. آن‌ها به فکر خرید شب عید هستند، با سیر، پیاز و زنجفیل به جنگ با کرونا برخاسته‌اند و با آن جوک می‌سازند! آن‌ها شوخی-شوخی در خانه نمی‌مانند و کرونا جدی-جدی می‌کُشد! ترکیب و تداوم «بحران در مدیریت بحران» و «ناآگاهی شهروندان غیرمسئول» نتیجه‌ای جز شعله‌ورشدن زبانه‌های فاجعه کرونا را در پی نخواهد داشت؛ فاجعه‌ای تمام‌عیار و پشیمان‌کننده!
/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/