وضعیت استاندار فعلی و معاون عمرانی دوره اصلاحات بعد از استاندار شدن علی نیکزاد در سال 84 و برکناری عجولانه ماهها بعد نقل محافل بود و از دیگر سو ، اگر از جانب ایشان عزمی برای اتمام پروژه راه‌آهن پیدا بود، این پروژهء حداکثر 4 ساله ، دست کم دوبار در دوران قدرت نمایی منطقه‌ای و ملی شان به پایان می رسید تا کار به امروز و فردا و سال 1400 نرسد.
سی روز آنلاین/ حمید رستمی :
در حالی که کمتر از پنج ماه به انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی باقیست، اشخاص زیادی احساس تکلیف کرده و با سبک سنگین کردن شرایط، آرام آرام خود را برای شرکت در این ماراتن نفس‌گیر آماده می‌کنند و در نتیجه برای تحت الشعاع قرار دادن افکار عمومی دست به هر کاری می زنند. در این میان افراد و گروه‌های مخالف دولت، رویه های مختلفی را برای رویارویی با سیاستهای چند سال گذشته حاکم بر قوه مجریه اتخاذ کرده اند. این افراد که عموماً در دوران موسوم به مهرورزی در مناصب مختلفی حضور داشته و کارنامه چندان موفقی برای دفاع نداشته و گاه حتی انتساب خویش به دولتی که در دوره هشت ساله اش بزرگ‌ترین مفاسد اقتصادی و تاراج و هدر رفت سرمایه‌های نجومی حاصل از فروش نفت صورت گرفت را کتمان می کنند، بهترین شیوه پیروزی در رقابت های سیاسی را تبعیت از روش های احمدی نژادی و تفرقه انداختن در صفوف مقابل و به تبع آن استفاده حداکثری از این فضا برای به قدرت رسیدن خویش می‌دانند. جدیدترین تاکتیک این دوستان، سعی وافر در جا انداختن و سپس پررنگ کردن دو قطبی "خدابخش- بهنام جو " است و متعاقب آن طرح نزدیکی رفتاری خود با بهنام جو را برجسته می کنند تا از قِبَل موفقیت‌های اکبر بهنام جو در پروژه‌هایی همچون راه‌آهن اردبیل - میانه برای خود کسب آبرو کرده و از این نمد کلاهی برای انتخابات پیش رو درست کنند در حالی که وضعیت استاندار فعلی و معاون عمرانی دوره اصلاحات بعد از استاندار شدن علی نیکزاد در سال ۸۴ و برکناری عجولانه ماهها بعد نقل محافل بود و از دیگر سو ، اگر از جانب ایشان عزمی برای اتمام پروژه راه‌آهن پیدا بود، این پروژهء حداکثر ۴ ساله ، دست کم دوبار در دوران قدرت نمایی منطقه‌ای و ملی شان به پایان می رسید تا کار به امروز و فردا و سال ۱۴۰۰ نرسد.
مضاف بر این، طرح دوگانه موهومی خدابخش - بهنام جو با هیچ چسب و سریشی به فضای سیاسی استان نمی‌چسبد. چرا که هر دوی این عزیزان نماینده عالی یک دولت و حتی یک وزیر با یک جهان‌بینی مشترک می باشند که هر دو بیشترین تعامل را با مجمع نمایندگان استان و سایر لایه های قدرت داشته و از نظر ویژگی های شخصیتی هم شباهت‌های آشکار با هم داشته و هر دو تکنوکراتهای دور از حاشیه و اخلاق‌گرا هستند که تعاریف مشترکی از مفاهیمی چون توسعه استان دارا بوده و در راستای تحقق این مفاهیم و آرمان ها، پروژه هایی تعریف کرده و در طول دوران مسئولیت ، تمام همّ و غمّ خویش را در مسیر پیشبرد این پروژه‌ها مبذول و در ادامه همچون ورزش دو ی امدادی در میانه راه پرچم را به یار تازه نفس داده و خود در سنگری دیگر به خدمت مشغول شده اند. حالا چگونه از افرادی تا این میزان هم راستا می‌شود دو قطبی سازی کرد باید از این دوستان احساس تکلیف کننده و وارد میدان شده سوال کرد که چون از ۸ سال ترکتازی خویش دفاعی محکمه پسند ندارند ،زلف خویش به زلف بهنامجو گره می‌زنند و پروژه راه‌آهن را حاصل دسترنج خود و استاندار می‌دانند و حکایت "ما سه نفر را کجا می‌برید" را زنده می‌کنند. در حالی که سیاستهای دولت تدبیر و امید از همان روز اول روی کار آمدن دولت محلی بر روی اتمام پروژه راه آهن اردبیل تمرکز داشت و با همفکری نمایندگان، روش‌های مختلفی برای برآورده شدن اصلی‌ترین مطالبه مردم استان از دولت روحانی به کار گرفته شد تا اینکه با دریافت وام از بانک ملی - با تقبل بازپرداخت اقساط آن توسط وزارت راه و ضمانت محمدباقر نوبخت به نمایندگی از دولت - این پروژه به روزهای پایانی خود نزدیک می‌شود تا سر بزنگاه برخی‌ها خود را از تهران و حومه برسانند و از نقش خویش و پیشرفتهای شصت و چند درصدی اش بگویند و در بین کارگزاران دولت به "دیو و فرشته" سازی دست بزنند.در حالی که اکبر بهنام جو و تیمش ادامه منطقی مجید خدابخش هست و به جز دو سه نفر ، تغییری اساسی در ساختار دولت محلی به وجود نیامده است و شخص استاندار هیچ اعتقادی به این دوگانه سازی نداشته و همیشه از سلف خویش به نیکی یاد می کند. واقعیت این است که حنای دوستان، دست کم در پروژه هایی به این عظمت دیگر رنگی ندارد و باید تمام افتخار تعبیر این رویای سالیان را به پای تکنوکرات های دولت روحانی نوشت ، چرا که وزیر قدیم و کاندیدای مجلس جدید ثابت کرده که در این فقره نظرات اش را نباید چندان جدی گرفت ، چه آن موقع که استاندار بود و ادعا داشت تا پایان دولت نهم سوت قطار در اردبیل شنیده خواهد شد و فقط سوتش آمد و قطار در تهران جا ماند، چه آن زمان که وزیر بود و گفت تا پایان وزارتش پروژه به آخر میرسد و نرسید و چه الان که افاضه فرموده پروژه را با ۶۳ درصد پیشرفت فیزیکی به دولت روحانی تحویل داده. کاری هم نداریم به اینکه ۲۰ ، ۳۰ درصد از پیشرفت وسطها گم می شود و احتمالاً به استان های مجاور پر کشیده و الله اعلم!
/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/