print logo

سی روز آنلاین/ مهدی جهاندیده:

نبض بهارستان در نطق‌هایش می‌تپد. حتی اگر این سخنوری‌ها به شدت در سطح تنزیل یافته‌ای قرار بگیرد و خبری از تریبون‌های آتشین هم در آن نباشد، بازهم حیات و ممات مجلس شورای اسلامی را بایست با همین نطق‌ها عیارسنجی کرد. بهارستان دهم بشدت در گرداب نطق‌های کلیشه‌ای و سطحی غرق شده و سخنان تکراری و خارج از قاعده، بازارِ نطق‌ها را از رونق انداخته و حتی در پاره‌ای از موارد سخنوری‌ها جنبه رفع تکلیف به خود گرفته است. 

قریب به یکسالی می‌شود که در هر محفلی سخن از ترامپ و تحریم‌هایش است. همه از تحریم سخن می‌گویند و اصلا در جامعه‌ای بشدت سیاست‌زده چون ایران؛ بنا به قانونی نانوشته هرنوع ابراز نظری دست آخر به سیاست ختم می‌شود! در سه چهار ماه گذشته، تریبونی در بهارستان را نمی‌توان سراغ داشت که بهارستان‌نشین‌ها در آن اظهارنظری در باب برجام و فشار فزاینده تحریم‌ها نکرده باشند. اما کمتر موردی را سراغ داریم که از پنجره‌ای غیر از سیاست به تحریم‌ها نگاه کرده باشند.

محمد فیضی در نطقی میان دستور، به ابعاد تحریم از زاویه‌ای پرداخت که تا قبل از آن مهجور مانده بود. اینکه جیب آمریکا از تحریم ایران به چه مقداری پر می‌شود و تشدید تحریم‌ها تا چقدر به نفع بازار و اقتصاد نفتی آمریکاست؛ سخنانی بود که شنیدن آن از زبان یک بهارستانی تازگی داشت. این سخنرانی را در لینک زیر ببینید: https://t.me/dr_m_feizi/5792

آمریکا پافشاری خاصی در اعمال تحریم‌های نفتی علیه ایران دارد. این موضوعی مختص به ایران هم نیست. نفت ونزوئلا نیز در لیست تحریم‌های ترامپ قرار گرفته است. کاهش محسوس صادرات نفت این دو کشور، یعنی فرصتی برای آمریکا و البته کشورهای تولید کننده عمده نفت که سهم قابل توجه آنها را به خود اختصاص دهند. فیضی با پرداخت به این مسائل از وارونه نمایی‌های ترامپ برای منحرف کردن اذهان جهانی با بهانه‌هایی ساختگی سخن گفت. از نطق فیضی چنین تفسیر می‌شود که ترامپ نگاهی سوداگرایانه به دولت‌ها دارد و آنگونه که در سه سال گذشته نشان داده منافع زودرس و آنی آمريکا را فدای منافع درازمدت اين کشور کرده است. 

پرداخت به مقوله تحریم از زاویه‌ای جدید، وجه متمایز و برجسته نطق میان دستور فیضی بود. یک نطق عاری از روح سیاست‌زدگی، باچاشنی تحلیل‌های اقتصادی ساده و همه فهم بود. فیضی روایت کرد که تحريم ايران به بهانه مقابله با آنچه که ذیل تهديد عليه امنيت و ثبات کشورهای منطقه و فعاليت‌های مرتبط با تروريسم خوانده شده، واژه‌هایی فریبنده برای «کاسبی زیرکانه ترامپ» شده است. این تعبیری اغراق‌آمیزی نیست که تحریم‌های ترامپ مجرد از بازار اقتصادی اوست.

«نطق»، امضای یک نماینده پای سند هویت او در بهارستان محسوب می‌شود. شاید همین سخنان خارج از کلیشه در مقام تلنگری به بهارستان نشین‌ها برای خروج از نگاهی تک بعدی به تحریم‌ها باشد. هر چند که فاکتورها و عوامل موجود به نفع ایران نیست و فشار فزاینده تحریم‌ها بر ایران برای دولت ترامپ دلنواز است؛ اما انتظار‌ ما از بهارستان، فراتر از سخنرانی‌های کیلشه‌ای و تکراری است. یک بهارستانی به مثابه تاکتیسین باید عمل کند.

 

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/