«پخته‌ترین کاندیدای نسلِ نو» با دقت و حسابگری مثال‌زدنی یک مهندسِ کارکشته، برنامه‌ای جامع برای توسعه شهر مقدس اردبیل تدارک دیده است. شهری که زخم‌هایی بسیار از عدم تخصص و بی‌برنامگی به تن دارد، امروز فرصت برگرداندن ورق را پیش روی خود می‌بیند.

سی روز آنلاین/ گروه جامعه:

اشتهای سیری‌ناپذیر «نسلِ اوّلِ انقلاب» برای تداوم حضور در مناصب مختلف انتصابی و انتخابی در تضاد آشکار با اصل «چرخش نخبگان» در جامعه است. این مهم در کنار بی‌انگیزگی مدیران فرتوت و عدم درک صحیحشان از جامعه‌ای که درصد قابل توجهی از آن را جوانان تشکیل می‌دهند، مطالبه‌ای عمومی را شکل داد که بر محور «جوان‌گرایی» استوار بود.

شعار جوان‌گرایی موجی از امید و انرژی را به جامعه تزریق کرد اما به سرعت دچار آفت‌هایی شد که می‌توانست برای همیشه جوانان را از عرصه‌های مهم سیاسی، اجتماعی و اقتصادی پس بزند. هوس زایدالوصف جوانان برای حضور در عرصه‌ای که تا دیروز برایشان حکم «منطقه ممنوعه» را داشت، «تخصص‌گرایی» و تناسب سوابق تحصیلی و اجرایی با مناصب حساس را به حاشیه برد تا جوانگرایی از راه نرسیده در معرض تهدیدی جدی به نام «بحرانِ کارایی»  قرار گیرد.

در مورد اردبیل و مشخصا شورای شهر، در ادوار مختلف کاندیداهای بسیاری با تابلوی جوانگرایی وارد عرصه شدند و تعدادی هم به سلامت از خوان انتخابات عبور کردند اما جز کارنامه‌ای مایوس‌کننده و غیرقابل دفاع چیزی از خود به یادگار نگذاشتند. پدیده‌های یک‌بار مصرفی که به سرعت سربرآوردند و با سرعتی بیشتر از صحنه خارج شدند.

در ریشه‌یابی مساله، توجه به خاستگاه سیاسی-اجتماعی این افراد ضرورت دارد. در اغلب موارد فقدان هویت سیاسی-اجتماعی در چهره‌های جوان شورا مشهود است. انگیزه اصلی کاندیداهای جوان که اغلب فاقد شغل مناسب برای خود و برنامه مشخص برای شهر هستند، سر و سامان دادن به زندگی‌شان است و در جریان این فرآیند، جایگاه رفیع وکالت ملت در پارلمان محلی را به «سکوی ارتقای امورات شخصی» تنزل می‌دهند. فاجعه‌ای تمام‌عیار زیر چتر دموکراسی!

تشخیص این کاندیداها چندان دشوار نیست. افرادی که اصطلاحا به دعوت، اصرار و پافشاری اقشار مختلف مردم به صحنه آمده‌اند، رزومه اجرایی‌شان تهی است و برنامه‌هایی بی سر و ته از خود دَر می‌کنند. به لطف افزایش بی‌حساب و کتاب و قارچ‌گونه دانشگاه‌های فاقد حداقل استانداردهای یک مرکز آکادمیک، مدارک تحصیلی رنگانگ به پهلو زده‌اند و واژگانی بر زبانشان جاری می‌شود که اغلب برای خودشان هم مفهوم نیست.

در این میان و در روزگاری که از یک سو مدیریت شهری از «روزمرگی مزمن» رنج می‌برد و از سوی دیگر چشم امید شهروندان به چهره‌ها و ایده‌های نو است، «میر محمد سیدهاشمی» ردای ریاست سازمان نظام مهندسی ساختمان استان اردبیل را به نیت حضور در انتخابات شورای شهر اردبیل از تن کَند. اتفاقی بی‌سابقه و غیرمنتظره از سوی یک مهندس جوان و خوش‌فکر که «احیای منزلت شورا» نخستین هدف آن بود. سیدهاشمی به «جادوی مهندسی» ایمان دارد و به دنبال چشاندن طعم خوش آن به شهروندان اردبیلی در عرصه مدیریت شهری است.

در بحث مصادیق، گره‌های کور و معضلات ترافیکی اردبیل که در حال کشیده‌شدن تا درب منازلمان است، به دست مهندسان کاربلدی چون سیدهاشمی قابل رفع است که علی‌رغم جوانی با داشتن سوابق بلندبالای اجرایی و عالی‌ترین مدرک کشور در زمینه ترافیک، ایده‌هایی خلاقانه در چنته دارد. ترافیکِ روزانه، به سوهانِ روحِ شهروندانِ اردبیلی بدل شده و برخلاف شورای موجود که در مواجهه با کلافه‌گی مردم، به اظهار همدردی با شهروندان بسنده می‌کند، سیدهاشمی با «دانش روز» و «دستِ پُر» وارد گود شده است تا ثابت کند «کار، نشد ندارد».

«پخته‌ترین کاندیدای نسلِ نو» با دقت و حسابگری مثال‌زدنی یک مهندسِ کارکشته، برنامه‌ای جامع برای توسعه شهر مقدس اردبیل تدارک دیده است. شهری که زخم‌هایی بسیار از عدم تخصص و بی‌برنامگی به تن دارد، امروز فرصت برگرداندن ورق را پیش روی خود می‌بیند.

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/