سرمایه انسانی هر جامعه‌ای از عوامل رشد و توسعه شهری آن جامعه به شمار می‌آید، حال جوانان به عنوان بخش قابل توجهی از این سرمایه می‌توانند با قرار گرفتن در نقش‌های اجتماعی که به صورت سمن‌ها فعالیت می‌کنند، مسیر توسعه را هموارتر سازند.

سی روز آنلاین/ ایرج عزیزی:

سرمایه انسانی هر جامعه‌ای از عوامل رشد و توسعه شهری آن جامعه به شمار می‌آید، حال جوانان به عنوان بخش قابل توجهی از این سرمایه می‌توانند با قرار گرفتن در نقش‌های اجتماعی که به صورت سمن‌ها فعالیت می‌کنند، مسیر توسعه را هموارتر سازند.

امروزه شاهد مسائل اجتماعی هستیم که در این میان سازمان‌های مردم نهاد به عنوان واسطه میان دولت و مردم با فعالیت‌های تخصصی و ایفای نقش مطالبه‌گری خود، قدم‌های مهمی در این خصوص بر می‌دارند.

سمن‌ها در سال‌های اخیر در عرصه‌های مختلف و به خصوص حوزه‌های تخصصی، فعالیت‌های زیادی که با هدف كمك به حل مشكلات جامعه، كنترل و كاهش آسیب‌های اجتماعی انجام داده‌اند و امروزه می‌توان سمن‌ها را یكی از شاخص‌های توسعه جامعه مدنی و ابزار كمكی مهمی در كنار دولت و مردم برشمرد و با توجه به فلسفه وجودی سازمان‌های مردم نهاد و یا همان ان جی او (ngo)  که در تمام دنیا فعال بوده و به خاطر نقش اثرگذاری در بسیاری از زمینه‌های اجتماعی  نقش ایفا می‌كنند، حائز اهمیت هستند و در امر تصمیم سازی به دولت‌ها كمك می‌کنند. اما تاثیرگذاری بیشتر این سازمان منوط به توجه بیشتر و قابل توجه از سوی مدیران شهری می‌باشد که متاسفانه از سوی برخی کم رنگ بوده و ملموس نیست؛ و در حد شعار یا جلسه می‌باشد هرچند جلساتی هم در این امر انجام نشده است.

وقتی تعداد جلسات و نشست‌های مسئولین سایر استان‌ها را با سازمان‌های مردم نهاد آن استان‌ها مقایسه می‌کنیم این امر بیشتر نمایان می‌گردد که برخی از مدیران و نمایندگان مجلس استان حتی در حد نشست، برای این ارگان، که وجود فلسفی آن برای همگان تعریف شده و بازویی برای دولت هست، وقت اختصاص نداده‌اند.

مسیولین ما باید از جوانان در عرصه‌های اجتماعی استفاده کنند، هیچ جامعه‌ای نمی‌تواند بدون مشارکت اجتماعی جوانان و سمن‌ها به صورت تخصصی در مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به پیشرفت و ترقی دست یابد و هر‌گاه زمینه حضور جوانان در موقعیت‌های مختلف میسر شود، می‌توان انتظار رشد در مسائل مختلف و کاهش آسیب‌ها در جامعه را داشت.

امروزه شاهد سازمان‌های مردم نهاد مختلفی هستیم که بصورت تخصصی فعالیت می‌کنند ولی متاسفانه برخی از دستگاه‌ها و مدیران ترجیح می‌دهند که تمام کارها را خودشان یا سازمان‌هایشان انجام دهند که در آینده نه چندان دور باید منتظر ناکارآمدی چنین مدیریت‌ها و سازمان‌ها بود.

عدم توجه به سمن‌ها و جوانان زنگ خطری است برای مسئولین جامعه چرا که این بی توجهی و یا بهتر بگویم کم توجهی به ضرر جامعه هست و امید جوانان به ناامیدی و یا مرگ تدریجی روحیه جوانی تبدیل می‌شود که به مراتب پرخطر است و جبرانش مشکل‌تر خواهد بود؛ امید بر این است برای رفع این معضل چاره اندیشی مناسبی صورت گیرد.