احمدعلی نژاد(معروف به فیضی) بازیگر سینمای ایران و اردبیل غریبانه به دیار باقی شتافت.

سی روز آنلاین/ رامین رحمانی:

احمدعلی نژاد(معروف به فیضی) بازیگر سینمای ایران و اردبیل غریبانه به دیار باقی شتافت. چندبار پیش از این نیز خبر بستری شدن ایشان در فضای مجازی منتشر شده بود. اما این بار قسمت نشد دوباره به صحنه زندگی برگردد. علت مرگ در صفحات شخصی دوستان و همکاران فیضی در فضای مجازی قاتل سریالی این روزهای جهان کرونا اعلام‌ شد؛ ولکن کاشف به عمل آمد که علت اصلی فوت بر اثر ایست قلبی بر روی تخت بیمارستان بوده است؛ خبر ‌کوچ همیشگی‌اش که تایید شد کمتر کسی  باور نداشت فیضی هشتاد و دو سال سن داشته است!

عموما او را با نقش کمدی ماجراهای فیضی بیاد دارند؛ کاراکتری کمیک و پرجنب و جوش که خاطره چهره صمیمی و دوست داشتنی‌اش را در یادها ماندگار کرد. کسی تصور این را نداشت که فیضی هنگام اجرای این نقش بالای پنجاه سال سن داشته است.

سایت‌ها و منابع اینترنتی که اخبار درگذشت فیضی منتشر کرده بودند انگار همه از دست هم کپی کرده باشند با چند سطر توضیح فرمالیته تاریخ تولدش را ۱۳۲۷ ثبت کرده‌اند. در حالی که ایشان متولد ۱۳۱۷ در شهر اردبیل بوده‌اند. این ضعف اطلاعات در مورد سایر هنرمندان اردبیل نیز در فضای مجازی بچشم می‌خورد. هیچ خلاصه اطلاعاتی از هنرمندان پیشکسوت و نامدار اردبیل در حوزه سینما و تئاتر در هیچ سایتی یافت نمی‌شود. به عنوان نمونه دریغ از چند سطر حتی در حد ویکی پدیا درمورد پدر تئاتر اردبیل حسن نجفلو و اصغرجاوید اولین فیلمساز اردبیل؛ این موضوع نشان می‌دهد طی سال‌های گذشته هیچ احتمامی از سوی متولیان، مدیران و فعالان فرهنگی و هنری در این مورد صورت نگرفته است.

احمد فیضی سال‌ها پیش از اینکه وارد سینما شود در صحنه تئاتر و نمایش فعالیت داشته است و در ادامه بزودی وارد سینما می‌شود.

فیضی بر‌خلاف خیلی از هنروران سینمای ایران که فقط ‌در بکراند برخی صحنه‌ها به عنوان سیاهی لشکر و یا کتک خور ظاهر می‌شده‌اند؛ از همان آغاز نقش‌های دیالوگ دار را ایفا می‌کرد. به عنوان نمونه می‌توان به فیلم‌های "غم‌ها و شادی‌ها" در سال چهل و شش به کارگردانی احمد صفایی و یا "گناه مادر" در سال چهل و هشت به کارگردانی  قدرت‌الله بزرگی اشاره کرد.

فیضی ایفاگر نقش‌های فیلم‌های مطرب(1351) و خانه به دوشان(1350) و حتی رضا موتوری به کارگردانی مسعود کیمیایی نیز بوده است. دهه پنجاه را می‌توان سال‌های پرکاری ایشان قلمداد کرد. وی در آن سال‌ها، سرپرست گروه و مدیر اجرایی بسیاری از هنرمندان و سلبریتی‌های آن روزگار از جمله گوگوش، هایده و آغاسی و... نیز بوده که در شهرهای مختلف اجرای برنامه داشتند.

فیضی بعداز انقلاب نیز جلوی دوربین کارگردانان نام آشنای سینمای ایران ظاهر شد از جمله فیلم‌های کمال الملک (علی حاتمی) روز باشکوه (کیانوش عیاری) و ایفای نقش کاراکتر مامور گمرک در فیلم ناخدا خورشیدِ ناصر تقوایی که به خوبی از عهده آن برآمد. و بسیاری نقش‌های ریز و درشت دیگر که طی آن سال‌ها ایفا کرد از جمله: طائل (۱۳۶۳)، مردی که زیاد می‌دانست (۱۳۶۳)، اجاره نشین‌ها (۱۳۶۵) و ...

فیضی مدتی نیز درمیان برنامه‌های شبکه یک که رنگ و بوی مسائل اجتماعی داشتند با شمایلی برگرفته از چارلی چاپلین اجرا می‌کرد که لقب چارلی چاپلین ایران توسط مردم از آن دوران به او داده شد.

از دیگر نقش‌های به یادماندنی فیضی بازی در مجموعه طنز ماجراهای فیضی به نویسندگی عزت سراجی و کارگردانی اصغرجاوید بود که در سال ۱۳۶۸ ساخته شد که بسیار مورد توجه مخاطبانِ آن دوره قرار گرفت.  همچنین بازی در فیلم بلند عتیقه‌ها (1378) و تله فیلم گلین (1385) و چند برنامه دیگر برای ادارات از جمله همکاری ایشان با اصغرجاوید دراردبیل محسوب می‌شود.

احمد فیضی سال‌ها پیش از همسر جدا شده بود و تنها فرزند خود را نیز در اثر سانحه تصادف از دست داده بود، پانزده سال اخیر بنا به دلایل شخصی- برای پرستاری از خواهر تنها و بیمار خود_ به اردبیل بازگشته بود. هرچند دیگر آن جوان دهه چهل و پنجاه نبود اما شور و عشق دنیای نمایش و بازیگری را همچنان در خود داشت؛ افسوس که هیچگاه در این مدت در این شهر فرصتی جدی برای درخشش دوباره پیدا نکرد و عمده فعالیتش به اجراهای روتین در نمایش‌های تلویزیونی و اجرای چند نمایش طنز محدود شد.

و سرانجام به شکل غریبانه‌ای در اولین روز از سال جدید میلادی روز جمعه دوازده دی نود و نه، رخت از این جهان بربست.

در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/