پازاج در دوران ورزش خود هم در مسابقات مختلفی حضور داشت و مدال‌های رنگارنگی را بخصوص در سطح قهرمانی آسیا به دست آورد، ولی شاید در آن دوره هم به آنجایی که باید نرسید و در مقابل نام او مقام‌های مهمی هم چون قهرمانی المپیک درج نشد. نکته‌ قابل توجه در مورد پازاج مصائب حاصل از یک رنگی او، شهرستانی بودنش و ناتوانی‌اش در لابی‌گری است که انگار با نام او همراه است و هیچوقت این اجازه را به او نداده است که آنقدر که باید رشد کند و جایگاه واقعی خود را در ورزش و فراتر از آن پیدا کند.

سی روز آنلاین/ توحید سیف:
این روزها نام کشتی فرنگی کشور با نام احد پازاج گره خورده است. پازاج در پیروزی‌ها بر صدر است و در شکست‌ها در تیر رس رسانه‌ها و مسئولین. او مدیر فنی تیم ملی کشتی فرنگی است اما به نظر می‌رسد که تمام بار کشتی فرنگی کشور را بر دوش می‌کشد. اگر درخصوص عدم موفقیت کشتی فرنگی در مسابقات جهانی مجارستان جستجو کنیم، بیشترین نامی که به چشم می‌خورد نام پازاج است. او انگار آلترناتیو روزهای گرم و سرد کشتی این کشور است. مردی که از کوچه پس کوچه‌های اردبیل تا میدان‌های المپیک و جهانی رفت، و به جرات می‌توان گفت تاثیرگذارترین اردبیلی در کشتی استان و کشور به شمار می‌رود. اما مصائب پازاج بودن چیست؟!

اوایل شهریور ماه امسال، و بعد از مسابقات بازی‌های آسیایی، خبرهایی از دعوت نشدن علی اشکانی، سرمربی اردبیلی تیم ملی کشتی فرنگی به اردوی این تیم شنیده شد. خبرها حاکی از تصمیم‌های جدیدی برای سرمربی‌گری کشتی فرنگی در فدراسیون کشتی و شورای فنی بود. اما زیاد طول نکشید که احد پازاج، مدیر فنی تیم ملی کشتی فرنگی از بازگشت دوباره اشکانی به سکان تیم ملی خبر داد. پازاج میانجی‌گری کرد که اشکانی تا مسابقات ‌جهانی مجارستان به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بماند. دو ماه بعد این تیم بدون حتی یک گردن آویز، دست از پا درازتر از مجارستان برگشت.

حالا همه چیز آماده بود تا پازاج یک بار دیگر، قبل از اشکانی، فدراسیون، دولت و کشتی‌گیران، هدف آماج حملات رسانه‌ها و منتقدین قرار بگیرد. اما این قطعا نه اولین شکست پازاج است و نه اولین تجربه او در قربانی شدن. پازاج چه در دوره حرفه‌ای ورزشکاری خود و چه بعد از آن این شرایط را تجربه کرده است. او در مصاحبه‌های خود بعد از مسابقات جهانی مجارستان ضعف‌ها را پذیرفته است ولی نکته قابل تامل در سخنان پازاج اشاره به کمی و کاستی‌ها، به سو مدیریت‌ها و مشکلات اقتصادی فدراسیون است؛ با توجه به سخنان پازاج سوالی که پیش می‌آید این است که چرا پازاج در جنگ رسانه‌ای نمی‌تواند محمد بنا باشد؟ چرا پازاج چهره مظلوم کشتی است و همیشه باید قربانی شود؟

اما چرا می‌گوییم که پازاج آلترناتیو روزهای گرم و سرد کشتی فرنگی ایران است، در دوران طولانی سرمربی‌گری محمد بنا که گاهی درخشان و گاهی پر از حاشیه بود، هروقت که بنا با فدراسیون قهر می‌کرد این پازاج بود که به عنوان سرمربی معرفی می‌شد اما هیچوقت فرصت بزرگی مثل بنا در اختیار او قرار نمی‌گرفت تا ثباتی را در امور فنی خودش در تیم ملی تجربه کند. این آلترناتیو بودن خیلی وقت‌ها برای پازاج گران تمام شده است، و او را از یک پتانسیل بالقوه برای تبدیل شدن به شماره یک کشتی کشور به یک سیبل برای هجوم هجمه‌ منتقدان در زمان شکست‌ها تبدیل کرده است. سوال دیگر در مورد احد پازاج این است که آیا روزگار پازاج در کشتی به سر آمده است؟ و یا او هنوز هم می‌تواند جایگاه خود را به دست بیاورد.

پازاج فقط در ورزش آلترناتیو نیست. در اواخر دولت احمدی‌نژاد وزارت ورزش و جوانان شکل گرفت و احد پازاج اولین مدیرکل ورزش و جوانان استان اردبیل شد. مدیر کلی که حدود دو سال باقی مانده دولت دهم را در این سمت گذراند و شاید پتانسیل اجرایی خودش را هم به این شکل از دست داد.

پازاج در دوران ورزش خود هم در مسابقات مختلفی حضور داشت و مدال‌های رنگارنگی را بخصوص در سطح قهرمانی آسیا به دست آورد، ولی شاید در آن دوره هم به آنجایی که باید نرسید و در مقابل نام او مقام‌های مهمی هم چون قهرمانی المپیک درج نشد. نکته‌ قابل توجه در مورد پازاج مصائب حاصل از یک رنگی او، شهرستانی بودنش و ناتوانی‌اش در لابی‌گری است که انگار با نام او همراه است و هیچوقت این اجازه را به او نداده است که آنقدر که باید رشد کند و جایگاه واقعی خود را در ورزش و فراتر از آن پیدا کند.

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/