علیرغم مشکلات متعدد در شئون مختلف کشور که ریشه در داخل و خارج کشور داردولی هنوز تا اندک زمانی، ابتکار عمل  و کلید حل مشکلات  و اصطلاحا نوشداروی مرگ سهراب، در دستان خودمان است و این کلید بایستی مدبرانه بچرخد و این نوشدارو به موقع مصرف شودو ان شا الله با ورود انقلابی مقام معظم رهبری چنین خواهد شد.

  فراز جامعی/فعال سیاسی اصلاح طلب

 بعد از اینکه ترامپ، یکی از مهمترین وعده های انتخاباتی خود را دراردیبهشت سال جاری با خروج یک طرفه از برجام تحقق بخشید؛ عملا ایران وارد فاز جدیدی از لحاظ سیاسی و اقتصادی شد. اینکه در ماهیت برجام چه توافق‌هایی نوشته یا نانوشته‌ای مبنی بر ورود و تعامل اقتصادی اروپا و آمریکا در ایران بوده و متعاقب آن چه اتفاقاتی روی داد، که فرانسه خود را برنده و آمریکا خود را بازنده برجام تلقی کرد، و نقش روسیه در این دوئل سیاسی و اقتصادی چه بوده؛ تحلیل علی حده ای را می‌طلبد. ولی برای دریافت حداکثری موضوع، لازم است در طول پروسه از باب مذاکرات پیداو پنهان و موضع گیریهای مقامات داخلی و خارجی، کدگزاری کرد.

آنچه که ترامپ را به انجام این تصمیم متهورانه ترغیب کرد، احتمالا ارایه گزارش‌هایی از موقعیت اقتصادی  و سیاسی ایران و تحلیل‌هایی از آسیبهای اجتماعی موثر در فرایندهای عمومی جامعه همچون مشارکت‌های مدنی، میزان امید به زندگی، مهاجرت و سطح اعتماد عمومی به حاکمیت و میزان قوام انسجام ملی حاصل از آنست.کنش‌های اثرگزار فعالین سیاسی در ایران که درون چهار چوب نظام تعریف می‌شوند، در طول چهار دهه بعد از انقلاب با چالش‌های ریشه داری مواجه بوده است. چالش‌هایی که غالبا معطوف به قدرت و ثروت حداکثری بوده است و هیچگاه بین کفه دو قطب سیاسی، موازنه برقرار نشده است؛ هر چند در مقاطعی تعامل و مشارکت بر اساس منافع گروهی بویژه در سالیان اخیر مشاهده شد. مضافا اینکه عوامل بیرونی نیز بعنوان تسهیل‌گر حداقل از بابت ذهنی و روانی باعث تاثیر در قطعیت تصمیم خروج از برجام از طرف ایالات متحده آمریکا گردید که از جمله آن فشارآیپک بر ترامپ جهت ایجاد موازنه منفی اقتصادی با پنج قدرت اقتصادی جهان و جوسازی‌های اپوزسیون‌هایی که باحضور شخصیتی همچون ترامپ عرصه را برای فعالیت گسترده و فراخ تر از هر زمانی دیده اند.

یکی از اصلی ترین کد واژه های مربوط به کنش و واکنش‌های ایران و ایالات متحده آمریکا، در صحن علنی مجلس و از زبان رئیس جمهور ایران شنیده شد و در آن جلسه سئوال نمایندگان از وی، جزو نادر واکنش‌های صریح ایشان به شمار رفت، ارجاع به ریشه اصلی نارضایتی عمومی در کشور و بستر سازی آن در دی ماه سال۹۶  بود که نقطه شروع آن از شهر مشهد و با رویکرد تخریب دولت شروع شدولی در ادامه از کنترل خارج شد و اساسا به زعم رئیس جمهور، این واکنش عمومی، دندان طمع بیگانگان جهت مداخله جویی در امور کشور را تیز تر کرد.

هرچند نقدهای فراوانی بر عملکرد دولت دوم دکتر روحانی وارد است؛ ولی شایسته است شرایط واقعی کارکرد دولت و بحران سازی های متداوم رقیبان داخلی دولت و بدخواهان ناآگاه کشور را نیز همواره مد نظر داشت. دکتر حسن روحانی بعنوان یک سیاستمدار بازیخوان و یک تئوریسین درحوزه پدافندی، با نیم نگاهی به وقایع گذشته بویژه تلاطمات رئیس جمهور سابق در اواخر دوران تصدی و نیم نگاهی به آینده در جهت تداوم در حضور در ساختار حاکمیت و اثرگزاری در آن با رویکرد باقی ماندن دربالای هرم قدرت، بخوبی دریافته است که حفظ آرامش و تقویت فضای بدون تنش در روابط داخلی یکی از راه‌های اصلی وصول به اهداف غایی جریان سوم خواهد بود.

آنچه امروز کشور را با یک چالش جدی مواجه ساخته است؛ مواجهه با یک ساختار چند وجهی متخاصم است که یک وجه آن نابه سامانی اقتصادی و کاهش قدرت خرید مردم و نوسانات ارز و طلا و تلاطم افسار گسیخته در بازار مصرف است، که دولت سعی دارد با ارایه راهکارهای اداری در قالب دستورالعمل و راه کارهای عملی در قالب بسته های معیشتی و افزایش حقوق کارمندان و تلاش برای نظام مند کردن بازار مصرف و کنترل نقدینگی  و امثالهم اصطلاحا خود را بر کار سوار نماید. و در کنار آن نیز سعی در تقویت روابط با حوزه های مربوط به نظارت و قضا در جهت کنترل فضای روانی جامعه است و وجه دیگر این ساختار تلاطمات حاصل از قطع یا ناپایداری روابط بین الملل با رویکرد اقتصادی است. آنچه که تا به امروز از کشورهای اروپایی دخیل در بحث برجام استنباط می‌شود تلاش این کشورها برای حفظ برجام است که صد البته این تلاش‌ها به جهت درخواست تضامین عملی از طرف ایران و پافشاری از طرف آمریکا مبنی بر تغییر برجام فعلی، به نوعی بی فرجام تلقی می‌شود. تنها راهی که امروز در پیش روی ایران است تا اینکه قبل از پایان آبانماه با سونامی تحریم ها مواجه نشود ورود به کانال مذاکره مستقیم با آمریکا است که نفس عمل حتی از زمان اعلام تا اعمال، اثرات مثبت ملموسی در اقتصاد و بازار کشور خواهد داشت.به نظر می‌رسد راه حفظ منافع ملی و تلاش برای حفظ تمامیت ارضی و استقلال همه جانبه کشور درمسیر عزت مندانه خود و تقویت انسجام ملی و موجودیت نظام اسلامی در تعامل با همه کشورهای گروه ۵+۱ بویژه ایالات متحده آمریکا بوده و همزمان پروسه تنش زدایی با همسایگان و ممالک هم جوار بویژه عربستان سعودی نیز به نظر می‌بایست در دستور کار قرار گیرد.

ایران یکبار به بهترین وجه عملا نشان داده است که باداشتن دیپلمات‌های بسیار کارکشته و وطن پرست، توانسته معادلات جهانی را به نفع منافع ملی ایران تغییر مسیر دهد.هر چند رهبری معظم در دیدار اخیر با هیات دولت  مخالفت خود را با هرگونه مذاکرات در هر سطحی با آمریکا، تقبیح و رد نمودند ولی تاریخ انقلاب نشان داده است همانطور  که امام خمینی(ره) برای حفظ نظام و کشور و شریعت، اصطلاحا جام زهر را نوشیدند، رهبری معظم نیز همواره در اعلام سیاست‌های کلی کشور منافع ملی را در نظر می‌گیرند بویژه اگر اراده و تقدیر بر ادامه روند جریان اعتدالی  در بعد از سال ۱۴۰۰باشد و چه کسی بهتر از دکتر محمد جواد ظریف که هم محبوب ملت و هم مورد تایید عمیق مقام معظم رهبری است.

علی ایحال جمع بندی موضوع را می‌شود اینگونه بیان کرد،که علیرغم مشکلات متعدد در شئون مختلف کشور که ریشه در داخل و خارج کشور داردولی هنوز تا اندک زمانی، ابتکار عمل  و کلید حل مشکلات  و اصطلاحا نوشداروی مرگ سهراب، در دستان خودمان است و این کلید بایستی مدبرانه بچرخد و این نوشدارو به موقع مصرف شودو ان شا الله با ورود انقلابی مقام معظم رهبری چنین خواهد شد.